MASA PERŁOWA

17.04.2013 / 19:00

Kuratorzy: Paweł Mendrek, Joanna Zdzienicka, Lesław Tetla

Akademia Sztuk Pięknych w Katowicach.

Tekst: Koncentryczne okręgi macicy perłowej wielokrotnie powracają do źródła bólu. Perłowa torbiel usiłuje zasklepić ranę spowodowaną wtargnięciem ciała obcego. Wokół rany narastają kolejne warstwy masy. Każdy następny cykl wzbogaca strukturę powstającej formy, decydując o ilości przepuszczanego światła. To ilość okręgów zadecyduje o tym, jak bardzo wysoki będzie połysk. Popularna, uproszczona teoria pojedynczego ziarnka piasku przenikającego do wewn...ątrz skorupy ma rzadkie zastosowanie. Najczęściej proces powstawania perły jest konsekwencją długofalowego działania raniącego wewnętrzną tkankę perłopławu, który przez kilka lat powraca do starej rany nieustannie walcząc o zabliźnienie. W końcu stwarza obiekt doskonały. To, co mąciło spokój, przeistacza w słodycz perfekcji, a towarzysząca jej barwa i struktura są nie tylko zwierciadłem gatunku małży, ale i wszelkich panujących wokół warunków i spontanicznych działań natury.

Abstrakcyjna makro wizja tego procesu zaspokaja podskórne pytanie o pochodzenie i historię obrazu, na który patrzymy. Może nawet stwarza pewien pożądany mianownik. Nieprzerwana praca i wręcz laserowe skupienie nad formą mogłoby tutaj posłużyć zarówno za opis procesu powstawania obrazu, jak i opowiadać historię powstania klejnotu. Być może bardzo podobna siła próbuje zbliżyć je do ideału. Tak, jak zachwycająca i ostateczna forma zabliźnienia zawdzięcza swój wyraz biologicznemu potencjałowi masy perłowej, tak i obrazy można zobaczyć jako równowartość zamiany zadrażnienia w formę pełną i uniwersalną. Mieniące się powłoki obrazów zawierają w sobie najsmutniejsze historie. Rozstanie, choroba, utrata i izolacja opalizują intensywną barwą, a tej zdarza się służyć również do opisu najbardziej niebezpiecznych, egzotycznych podróży - przebytych w rzeczywistości i w wyobraźni. Stuprocentowość ładunków ujemnych wędruje na przeciwległy biegun, minus przemienia się w plus.

Udział biorą: Marta Czarnecka / Michał Cygan / Matusz Hajman / Aleksandra Ignasiak / Lidia Kanclerz / Damian Kater / Kamil Kocurek / Dagna Krzystanek / Małgorzata Kulik / Monika Panek / Krzysztof Piętka / Katarzyna Piotrowicz / Agnieszka Piotrowska / Urszula Przyłucka / Marek Rachwalik / Mateusz Rafalski / Dominik Ritszel / Hania Sitarz / Paulina Walczak / Joanna Wiater

Ani-Ani

Ani-Ani - czyli spekulacje, afirmacje i inne atrakcje

Galeria MD_S w Galerii Raczej

Galeria Raczej

ul.Głogowska 53

Poznań

20 kwietnia 2013/sobota

April 20/Saturday

godz. 19.00

Performance/video:

Marcin Mierzicki

Kamil Moskowczenko

Tomasz Opania

Anna Rymarz

Maria Stożek

Szymon Wojtyła

Kuratorzy :  Adam Grudzień i Łukasz Rachwalak

Wystawa "Ani-Ani" to projekt przygotowany specjalnie dla Galerii Raczej.

Będzie to druga odsłona współpracy między Poznańską Galerią Raczej a Wrocławską Galerią MD_S  i obejmować będzie prace z zakresu wideo, performance, czy pokazu prestigitatorskiego. Zaproszeni artyści zawładną, ucapią, przywłaszczą, posiądą i zdobędą przestrzenie galerii.
By uniknąć jednak tautologii wspomnimy, że wystawa będzie mieszanką niezłego błota z dobrze zainwestowanym złotem.

Wrocławscy artyści nie tworzą jednej zwartej, pełnej wzajemnych przepływów. We Wrocławiu nie istnieje żaden ani akademicki ani niezależny ośrodek, konsekwentnie skupiający działania typu Performance, jak np. Instytut Sztuki wyspa w Gdańsku czy wieloletnia tradycja pracowni prof. Kowalskiego w Warszawie. Wrocław zdaje się  za to być  miejscem wolnych elektronów spotykających się sporadycznie. Bywały jednak lata kiedy Wrocław przyniósł sztuce polskiej dużo ciekawsze postawy niżli próżno poszukiwane eksperymenty młodych postgniewnych. (np Szopka Sensybilistyczna czy Teatr Kalamburek) 

Próbując odnaleźć i określić swoją pozycje i stosunek do akcji wszelkiego typu- stajemy się zrezygnowani i pozbawieni wszelkiej zewnętrznej motywacji. Nasze ciała wyzbyte aktywności fizycznej stają się symbolami degradacji wartości dla performera. (Demobilizacja  w cudownym i pięknym świecie!) 
Uwikłani w symbole i sytuacje znowu kończymy z niczym.

tekst: Adam Grudzień i Szymon Wojtyła

Artyści:

Marcin Mierzicki

Urodzony w 1973 roku. Uzyskał dyplom na Wydziale Malarstwa ASP we Wrocławiu. Twórca wielu dzieł z zakresu: performance, instalacji i video. Brał udział w kilkudziesięciu projektach artystycznych oraz w wystawach indywidualnych i zbiorowych w kraju, i za granicą. Otrzymał stypendium Ministra Kultury w 2006 roku. Wybrane wystawy: 'Gracze / Players', BWA Awangarda, Wrocław; 'De novo', Lwów; 'Criss / Cross', Praga-Stuttgart-Wrocław; Pamiątka z Wrocławia', BWA Awangarda, Wrocław; 'Złe pomysły', Galeria ZERO, Berlin; 'Trailer', 'Soundtrack', Galeria ENTROPIA, Wrocław; 'Zimno 05 / Autyzm / Artyzm', MODELARNIA, Gdańsk.

Kamil Moskowczenko

Urodzony 1983r. Dyplom  z malarstwa w pracowni prof. Piotra Błażejewskiego i malarsywa a architekturze i urbanistyce w pracowni prof. Wojciecha Kaniowskiego 2009 (Akademia Sztuk Pięknych we Wrocławiu).

Współzałożyciel i prowadzący Galerię Sztuki Współczesnej EMDES we Wrocławiu. Od 2011 roku asystent w pracowni Malarstwa prof.Anny Kowalskiej-Szewczyk. Od 20122 roku uczestnik projektu artystyczno-badawczego Silesium - poświęconego reinterpretacji historycznej i kulturowej kondycji Dolnego Śląska za pomocą współczesnych środków artystycznych. W twórczości wykorzystuje realizacja malarskie, obiekty, instalacje, performance.

 Wybrane  wystawy:

- Primavera, Arsenał; Wrocław 2013

-Malarstwo czyli co?, Galeria SZtuki Muzeum ASP we Wrocławiu 2012

-Palimpset Projekt Silesium; Muzeum Karkonoskie w Jeleniej Górze 2012

-O.M.G. Galeria MIejska Wrocław; Wrocław 2012

-Czy dzisiejsza sztuka jest romatyczna Galeria KOBRO Łódź 2012

-Silesium - Muzeum Akademii, Wrocław 2011

-Sztuka Walki - Wrocław- Galeria Włodkowica 11, 2011

- Tablica-Board - BWA Legnica XII 2011

-RTGeppert - Muzeum Akademii Wrocław 2011

- IRRATIO - wystawa indywidualna- Galeria EMDES, Wrocław 2009

Tomasz Opania

Urodzony w 1970 w Gliwicach. W 1994 uzyskał dyplom z rzeźby na ASP we Wrocławiu w pracowni prof. Leona Podsiadlego. W latach1994-1996 studiował w ESAV W Genewie. Otrzymał stypendium dla młodych artystów. Od 1996 pracuje na ASP we Wroclawiu, gdzie prowadzi zajęcia z rzeźby. Zajmuje się rzeźbą, performance oraz instalacją. Buduje obiekty, które nazywa "narzędziami sztuki". Pracuje nad wehikułami, wynalazkami umożliwiającymi przesunięcie pojęcia sztuki w kierunku spektatora. Swoje prace traktuje jako komentarz zdarzeń i rzeczywistości, która go otacza w danej chwili. Wyznaje zasadę ciągłej niepewności w stosunku do stałych elementów otoczenia oraz umacnia w sobie głęboko zakorzenioną niewiarę, przekorę, upór oraz niechęć do przyjmowania rzeczywistości w formie w jakiej ona go otacza. Wykorzystuje różnorodne techniki często tylko na potrzeby jednego projektu czy działania. 

Maria Stożek

Urodzona w 1989 r. we Wrocławiu. Studiowała malarstwo, obecnie zajmuje się sztuką przestrzenną, video i działaniami perfomatywnymi. Najważniejsze wystawy: mural w ramach festiwalu „Pink Picnic” przy ulicy Ruskiej we Wrocławiu (2011), wystawa zbiorowa „Wiadro” (2011), wystawa zbiorowa „Woliery 5” w Muzeum Współczesnym Wrocławia (2012), wystawa zbiorowa „Bliskoznacznie” w ASP w Gdańsku (2012), performance w ramach warsztatów Body Continuum w Instytucie Sztuki Wyspa w Gdańsku (2012), ”Parkowanie”. Duszniki-Zdrój (2012), wystawa pokonkursowa V Międzynarodowego Konkursu Rysunku w  Muzeum Architektury we Wrocławiu, wystawa Pracowni Multimediów prowadzonej przez prof.P.Jarodzkiego Galeria CSU (2013), wystawa indywidualna „Zew” w Galerii U (2013).

Szymon Wojtyła : 

Urodzony w 1990 roku w Tychach. OD 2009 roku studia na ASP we Wrocławiu, kierunek Rzeźba. W 2012 roku studia na ASP w Gdańsku..

Wystawy zbiorowe:

• 2011”Kiedy park staje się areną”, Survival 9, Park tołpy
• 2011”Rewitalizacja Umysłu”, Galeria U
• 2011 “Pink Piknik” . Trzecia edycja wrocławiskiego festivali murali
• 2011 Wystawa otwierajaca festival ART Around-”Wiadro”
• 2012 Woliery- Muzeum Współczesne Wrocławia
• 2012 OMG (Oh My God)- Galeria Miejska we Wrocławiu
• 2012 Bliskoznacznie-Instytut Miejski w Gdańsku
• 2012 Up to You “Wszystko Zależy od Ciebie, Survival Sztuki, Stadion Oławka
• 2012”Trebnitz plein Art”. Trebnitz. Niemcy
• 2012”Parkowanie”. Duszniki-Zdrój

Anna Rymarz:

Anna Rymarz

Urodzona w 1985 artystka wizualna. Posługuje się takimi technikami jak malarstwo, rysunek, fotografia, wideo. Absolwentka wydziału Malarstwa i Rzeźby ASP Wrocław (dyplom w zakresie malarstwa sztalugowego w pracowni malarstwa ad. hab. Mariana Waldemara Kuczmy oraz dyplom zakresie mediów w Pracowni Mediów prof. Pawła Jarodzkiego w 2010r.). Otrzymała stypendium MKiDN na rok 2012.  Ważniejsze wystawy: The Best of Brooklin, Falanster, Wrocław 2010', Portret'/'Enjoy it', BWA Awangarda, Wrocław 2010 (w ramach wystawy dyplomowej), I Biennale Sztuki Młodego Wrocławia', Galeria Impart, Wrocław 2010, kurator Krzysztof Dziedzic, 'Ekspresja.XXI', Galeria Impart, Wrocław 2010, 'Hiperbohater i drobnomieszczańskie panny', Falanster, Wrocław 2011, współpraca Zo Rezdnik, 'Wszystko będzie dobrze', Studio BWA, Wrocław 2012, 'o.m.g.', Galeria Miejska, Wrocław 2012.

WERNISAŻ GRUPY THE KRASNALS

Drodzy słuchacze, artyści, krytycy, kuratorzy, publiczności!

Wiele dziś mówi się o sztuce zaangażowanej. Niezliczona ilość debat odbywa się na temat sztuki wpływającej na zmiany społeczne. Według nas jednak, im więcej debat, konferencji, publikacji, tym bardziej sztuka zbacza z tej drogi na boczne, by nie powiedzieć na ślepe tory. Zamiast bowiem służyć ludziom, torować im drogę poprzez demaskowanie systemu, tak aby nie dać się ‘wpuścić w maliny’, bronić ich interesów, sztuka ostatnich dwudziestu lat najchętniej poucza ‘ciemny lud’. Edukuje, karci, uczy ociemniałą według nich masę jak to określa „kwestii fundamentalnych”. Pokazuje zwłaszcza chętnie na zachodzie Polaka jako świnię, antysemitę, homofoba, ksenofoba itp.

Przedstawiciele sztuki ostatnich dwudziestu lat zamiast służyć ludziom, odgrywają rolę politycznie poprawnych sługusów systemu, lizusów i pupilków, którzy z tego układu czerpią ogromne profity. Mimo to oficjalnie głoszą, iż tworzą sztukę niekomercyjną. 

Jako The Krasnals mamy swoją definicję na określenie sztuki niekomercyjnej: ‘sztuka niekomercyjna to taka, która sprzedaje się najdrożej za publiczne pieniądze’.

Nie są już żadną tajemnicą ani teorią spiskową działania, które określić można jako nacjonalizację kosztów, prywatyzację zysków. Czyli w skrócie – organizowanie za publiczne pieniądze szeroko pojętej promocji i wystaw w prestiżowych galeriach jak Zachęta, a następnie sprzedawanie dzieł do kolekcji muzeów czy na zagranicznych targach sztuki, również współfinansowanych przez państwo.

Współczesny artysta, zwłaszcza mainstreamowy, całkowicie zatracił łączność ze sztuką przez duże S, z jej humanistycznym przeznaczeniem, z jej szerokim horyzontem wolności i wzbogacania człowieka. Jako sługus systemu natomiast tworzy mówiąc wprost sztukę propagandową, wiernie rozsiewa wszelkie przejawy nihilizmu, słabości, poczucia winy. Taki przekaz wpływa na osłabienie jednostki, jej wiary w siebie, a tak obrobioną masą społeczną jest niezwykle łatwo manipulować.

Rolą sztuki jest bycie awangardą w takim sensie, aby iść na czele swojego pokolenia, torować i rozjaśniać drogę, bycie podporą społeczeństwa, a nie narzędziem które pomaga je zniewalać i nim manipulować. Owo rozjaśnianie drogi może odbywać się na różne sposoby. Artysta może podejmować tematy bezpośrednio zaangażowane społecznie, ocierające się o politykę, ale nie tylko. Równie istotna, choć dziś prawie całkowicie zatracona, jest rola sztuki przekazująca swojemu pokoleniu pozytywne wartości, jak piękno, dobro, miłość, podnosząca na duchu, budująca siłę jednostki i jej pewność siebie. Hipokryzja dzisiejszej sztuki polega na tym, że te role się odwróciły a spektakl sztuki został rozbudowany do granic możliwości. Jego przedstawiciele, może zbyt pewni swej władzy, jak Anda Rottenberg, krytykują takie wartości jak piękno w sztuce, mówiąc że kto chce, może poszukać go sobie w przyrodzie.

Naszą misją jest autentyczne zaangażowanie społeczne i zdemaskowanie hipokryzji obecnego spektaklu sztuki oraz przywrócenie sztuce autentyczności, przywrócenie jej roli faktycznej awangardy. Piotr Zańko określa takie działania jako prowokacje kulturowe. Pisze on: „prowokatorzy kultury tworzą sytuację, by walczyć z ponowoczesnym spektaklem sztuki – odrzucają spektakl, opowiadając się za autentycznością”.

Mając na uwadze ów cel, podejmujemy różnego rodzaju tematy, określamy własne stanowisko wobec nich, często niepoprawne według elity polskiej inteligencji i mainstreamu zdominowanego przez lewicowy dyskurs. Odnosimy się do takich zagadnień jak państwo, naród, różne aspekty władzy zwłaszcza w obszarze sztuki, religia, egzystencja, tolerancja, ekologia, to wszystko w niemodnym dla obecnej sztuki ujęciu. 

Bronimy i propagujemy wyśmiewane nadal w sztuce uniwersalne wartości, cenimy także zdegradowany przez co niektórych doskonały warsztat, zwłaszcza w tzw. rzemiośle malarskim. Swoimi działaniami artystycznymi, za pomocą obrazów malarskich, tekstów i akcji, stawiamy tzw. opór kulturowy wobec oficjalnego spektaklu kultury. A Jak wyjaśnia Stephen Duncombe „jeśli społeczeństwo angażuje się w opór kulturowy, może to oznaczać iż kultura dominująca oraz władza, którą ona wspiera, skazane są na rychły upadek”.

tekst: The Krasnals

zdjęcia: Adam Grudzień